Bir Meyhane Şiiri - Didem Atav

Bir Meyhane

Bir meyhanede durup durup
Beklemeye koyuldu.
Dört gözle bekledi onu,
Bahçede gömülü karanfili
Kadife sarısı , kadife pembesi
Sakladığı Taş
Altında gülümsemesi
Bekledi ...
Baktı ordan ,kaçılmış yüzüm

Ivanov un mezesinden
 yerken   ,çardaktaki asma altında bekledi.
Bir kadeh bir kadeh daha
"Ay yüzlü sevdiceğim
Ben de merak bu, yaratıyor hayalini
Nerdesin ?"
"Saatlerin nesi var getirmiyor seni ."
"Oysa !"
Şikayetin gelirdi senden önce
Sitemin gelirdi
"Nerdesin"
"Günümüz doğmadan , gecenin alçakliginda mi yitti"
Gücümüz mü yetmedi seni beni açıklamaya
Onu bunu katmadan, araya
Nerede kaldı artirilmayan şey
Neydi seni benden alan
Yaşamın tükenmiş yüzü mü ?
Nasıl başedilmezse sensiz
Öyle istiyorum varlığını
Çok geç mi kaldım
Karanfil çiçeğim
Kadifem ..."

Aradan geçen beş dakika içinde
Kötü haberi getirir
Meyhanecinin oğlu yorgi :
"Sil sil gözyaşlarını
Bilinmeze kaldı buluşmak.
Sen ,ben ve sende kadife
Artık taş toprağın altında nafile "

Biraz yorgun, biraz huzurlu hüzünlü gidişleri,onun
Onun için kaçırılmayacak yolun devamı
Sen beklerken onu dışarda
O gitmeye hazırlanıyordu, sessiz
Sana haberler gönderirken
Sen  o meyhanenin yerini bile bilemeden
Unuttuğun gözlerinden
Akan gözyaşları getirdi
Yeni mabedini !

Geldi bekledi seni
Serinden 
Sahi! Hangi yel almıştı seni
Yerinden .
 
O bitmeyen hevesinden
Bıktı usandı , şu kırık iskemleden
Konuştu sen yerine camdan masayla

Sen ise takılacak sandığın ...
O madalyalarla

Haydi kapanıyor artık meyhanemiz
Bir çardakaltı daha ,bulur gölgeniz..