özenle katlanmış,
sararmış bir yaprağı çıkararak koynundan
okuduğu satırları
defterine karaladı meçhul
“gidişin değil,
bir umutla dönüşünü beklemek öldürecek beni”
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
oysa gözümden damlayan bir izdi suya; yalnızlığım.
kimseler bilmezdi ” diyerek
karaladı yazdıklarının üstünü
Güzel çok güzel...Tebriklerimle...Selam ve saygılar...
“yalnızlığımın şefkatli kollarına sığınarak,
sabahı beklerdim...”
Yalnızlık; ne kadarda sadıktır insana, ayrılmak istersiniz ondan bırakmaz peşinizi.Şefkatli kollarında sıkıca sarar sarmalar.Bazen çok acı versede, yine yalnızlığımızla dertleşir buluruz kendimizi.
Tebrikler,
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta