Bir kuru agaç Şiiri - Kanber İhsan Öcel

Ağacın kökü kaldı dalı gitti
Yaprağı sararmadan hasbehal yelle
Su geldi dolaştı mıntıkada adım adım
Bir deli rüzğârdan mütevellit dilimde
Geçer bugünlerde geçer elbet hadi şerefe

Kökü kaldı içimde ilmek ilmek
Tiril tiril tirilyonlarca yapraktan maksat
Geldi kuş kondu
Geldi ala karga
Geldi çevik sincap dallarında

Kökü kaldı içimde ilmek ilmek
Kesip götürdüler dallarını sürüdüler yerlerde
Ruzgarların taradığı saclarını
Iki keçiyle bir teke yedi
Yabanda idim
Göze geldim
Dile geldim
En sonunda balta ile ele geldim
Sürüklenipte
sarı gelin kara kız
Ufak ufak
Kapına geldim
Fırında yak ekmek olurum
Işle beni

Hani demeden olmaz beklerler
Sana kul yüreğine yastık
Gözüne sürme beni
Özum katredir fıstık

Yada yedi telli saz olurum
Vazgeçmem senden
karadut olurum
Yoluna illah dururum