Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Umutlar budandı,
bir bir,
Kaybetme umutlarını sakın ozanım,
sen gibiler oldukça,
O övülesi umutlar,
mahşere dek,
hep yeşerecektir...
Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta