Bir Kız /adam sevdim

———-
Bir kız sevdim

Eskiden, pek de uzak olmayan bir zamanda,
deniz kıyısında küçük bir kasabada
bir kızı sevdim ben, adı rüzgârla anılan.

Öyle bir sevdik ki birbirimizi
gün, akşam olmadan özlerdi bizi
martılar bile dönüp dönüp bakardı ardından.

Büyükler “gençlik” dedi, küçümsedi
yıldızlar sustu ama deniz duydu
kalbimiz birbirine tutundu, bırakmadı.

Bir gece poyraz kapının aralığından girdi
soğuk bir el gibi yüzüne değdi
uyudu benim sevdiğim, bir daha uyanmadı bir daha

“Yazgı” dediler, başımı okşadılar
ben “kıskandı dünya” dedim, içimden ağladım
çünkü böyle sıcak bir aşkı soğutan bir şey vardı.

Selvilerin gölgesinde küçük bir yer verdiler ona
taşına adını yazdılar, denize bakan yana
o günden beri denizle daha çok konuştum.

Her akşamüstü yolum oraya düşer
bir simit alır, kuşlara pay eder
adını fısıldar, taşın yanına otururum.

“Bitti” diyenler oldu, duydum

Ay doğunca suya düşen ışıkla
gözlerine benzeyen bir parıltı tutarım
sanki elimi uzatsam yeniden tutacağım.

Ve ben, yastığım denizin kokusu
örtüm usul rüzgâr, yoldaşım yıldızlar
her gece yine aynı duayı söylerim:

Bir kasaba var denizin yanında
orada bir kız var, adı rüzgârla anılan
onu sevdim ben, sevmeye de devam eden.