Bir Kent Gri Poyraz

Uzun Geçen Yolculuğun Ardından
Tenimin Sana Hasret Kokusunu Irmakların Yeşilini Seyderek Soludum

Kendime Okşanmamış Günler Derledim Sonbahardan
Belki Kasımın Beşi Pazar
Belki De Islak Bir Pazartesi 26 Aralıktan Sıkışmış Takvime

Gözlerimle Gördüm Gençliğimin Senden Uzak Günlerini
Kumral Ağaçlar Diktim Masama
Gömleğimin Yakasına İliştirdim Dudaklarını

Bu Gözlerle Gördüm Gençliğimin Senden Uzak Günlerini
Demiryolları Düştü Aklıma Trenler, Katarlar Girdi
Uyuyamadım.

Oysa Çocukken Ne De Çok Severdim Trenleri

Gençliğim Bir Arı Kuşu Gibi Sekerek Karşı Kıyıya Vardı
Her Sekişi Bir Ürkek Yeşil

Yeşil, Gözlerinde Ters Akan Irmağımdır, Bulanık
Yeşil Bir Erin Paslı Palaskasında Alabildiğine Ağlamaklı
Bak, Düşlerimde Olgunlaşmış Elmalar
Topluyorum Sana
55 Yapımı Bir Banliyö Treninin Restoranında

Kentinden Geçerken Anneme De Uğruyorum
Sonra Bildik Diğer Kentler, Köpekler, Yağmur Bulutları
Öğle Uykusunun Ardından Fıstık Toplamaya Çıktığımız Tepe Yeşil
Çeyizinden Çıkardığın Parkayı Kendi Ellerinle Giyiyorum

Gözlerimle Gördüm Gençliğimin Senden Uzak Günlerini
Her Kenti Eşit Sevdim Bir Hız
Ve Her Kentin Köpeklerini Eşit Kokladım Biteviye

Tren İzmiti Geçtiğinde Gitgide Kararır Deniz
Karaltılar İçinde Yeşil Gözlü Çocukluğum Takılır Ağlarına

Gülümsemekten Utanmayan; Trende
Sevecenlikten Uzak, Dalgın Kayalara Yaslı

Ansızın Koşarak Öptüğüm Gölgen Değil Mi Penceremdeki
Bir Simit Ismarlayarak Kendime Senden

Belki De Gözlerinde Mevsimin Son Dolunayı

Kötü Bir Adamım Ben Ay Bile Küser Bana
Elmasını Yedim Yeni
Gözlerini Vermiştin Ya Yeni; Şaşkın
İstanbulu Sevmiştik Ya Yeni; Mutlu

Hep Birbirinin Aynı Olan Sarı Kurak Tarlalardan Karadenize

Ve Tersine Hep Aynı Renk Akan Irmaklardan
Sonsuz Bir Tozduman İçinde Kısarak Gözlerini

O Kurak Tarlaların Mevsimsiz Ağacını Taşladık Ya Yeni Şaşkınım

Kentinden Geçmem Gerek Sensiz Serin Bir Zamanda,
Kendimden Geçmem Gerek Sessiz, Serin Bir Zamanda,
Marmarada Yıkadığım Kirli Sarı Saçlarımla,
Kuşku Yok Ki Sensiz Deniz Saçlarımda