Bir kayboluştun tropikal iklimlerde.
Ansızın düşüyordu ellerin.
Eksiliyordu gün be gün gülüşün...
Beyaz sarmaşıklarla sarıyordum her yanını.
Ağır ilerliyordu gidişimiz,
O hiç varmayacak sandığımız yere.
Kör kediler büyüyordu aramızda.
Nefeslerini duyuyordum ensemde.
Büyüyor,büyüyordu.
Bir kayboluştun,açıklanmamış
Ve çokluğundan sık sık yakınılmış anlamlarda.
Sırtlanıp götürüyordun kendini
Önüne bakmadan.
Geri geri yürüyordun sanki tüm yaşamını,değil mi?
İntiharlar ediyordun binlerce kez.
Ölüyordun günlerce.
Seni taşıyordum avuçlarımda-zordur bilirsin-
Geçmişini kaldıramazdım da yorulurdum.
Bırakırdım yarı yollarda-sen anlarsın-
Avucumdan taşardın da,
Alırdım seni düşlerime,yeni uyanmışken...
Gözlerimi örterdim üzerine...
Nefesin olurdu nefesim...
Daha bir severdin kirli kedini.
Saçlarımı açardım uzak limanlarda.
Sen çapkın bir denizci,eski bir bar,
İçki ve kadın.
Belki de değildi.
Avucumdan öperdin beni...
Böyle bir yerdi.
Her liman dinlenirdik biz.
Her liman kalırdık.
Biz her mevsim kalırdık o limanda.
Kucaklaşırdın kirli kedinle.
(İstanbul)
Işıl BaşkalemKayıt Tarihi : 13.6.2011 20:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

neden savrulurmuş dilimizden heder ve keder
elimizde olsaydı kader
kim yazacaktı ki hüznün şiirlerini ey dilber
kirli de olsa kedi kendini temizlemeye yeter
nazarımızda kedilerin hepsi güzel
saygıyla
…
TÜM YORUMLAR (1)