Bilmiyorum neden, neden tüm bunlar … Bu koşuşturmacalar, bağrış çağrışlar… Nedendir bilmem tüm bu kalp kırmalar. Neden…
Dün evet daha dün, şu kapıdan neşeyle giren, şakalaşıp coştuğumuz, kızdığımız birbirimize neredesiniz … Ölüm nasıl olup ta sarıp sarmalayabiliyor sizi.. Nasıl … Aklım almıyor bir türlü..
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
insan ; yanlız doğar yanlız ölür ve yaşamında ki yanlızlık hakikatinin üstünü örten çevresinde büyük bir emekle ediniği benlerdir.işte her ölüm emekle var ettiğimiz sığınaklarımızın tek tek çöktüğünü görmek özde yine yanlız olduğumuzu görmek böyle acı veriyor.
Ben, ben savaşımımı verdiğim günlerden bu yana öyle çok benler kaybettim ki.. Oysa kazandığım benler nerede şimdi… Siz neredesiniz…
yazdıklarıınızın tümünü okumak isterdim...
ve okuyacağım...
saygımla
mustafa yılmaz
ant+10
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta