Bir Kadının Gölgesi Şiiri - Nimet Öner

Bir Kadının Gölgesi

Sen
benim içimde sakladığım öteki ben misin
Gece ne zaman başlasa
ayak seslerin düşüyor içime
İnce bir sızıyla
bir türlü kabuk bağlamayan o yerden yürüyorsun
Ben seni yok saydıkça
daha çok büyüyorsun içimde

Gölge
sen de mi utanıyorsun aynalara bakarken
Ben kendimden bile özür dileyecek kadar
suskun bir kadın oldum
Ama sen
her adımda bana kendi yaramı gösteriyorsun
bir ayna gibi
bir suskun dua gibi

Biliyor musun
bazen sesimden korkuyorum
Çünkü bir kadın
bir kere sustu mu
bütün çağlar boyunca yankılanan
bir çığlığa dönüşüyor sessizlik

Sen benim sabrım mısın
yoksa ömrümün sarkacı mı
Her gece biraz daha silinsem de
sen inadına kalıyorsun
duvarlarda yastıklarda
ve en çok da hislerimde

Bir kadının gölgesi
gözyaşı tutar mı sanmıştın
Tutmaz
ama saklar
Ve ben seni her defasında
susarak büyüttüm içimde

Azra Nimet Öner