"Bir Kadını Gerçekten Sevmek Diye Bir Şey Varsa"
En son ne zaman bir kadını gerçekten sevdin, ha?
Ama öyle sarılmakla, öpmekle yetinmeden;
Kokusunu içine çektiğinde kalbinin ritmi bozuldu mu hiç?
Gözlerine bakınca gözlerin utanmayı öğrendi mi?
Bir kadının yanında çocuklaştın mı hiç?
Onun "iyiyim" deyişindeki suskunluğu okudun mu mesela?
Gerçekten sevdin mi?
Sevgi dedikleri, sadece "yanında olmak" değil…
Uzakken bile içini kemiren bir telaş olmalı,
"Acaba uykusunu aldı mı?"
"Bugün canı neye sıkıldı, kim üzdü onu?"
diye içini parçalayan bir bağlılık…
Sen hiç bir kadının alnına,
savaşlardan yeni çıkmış bir askerin huzuruyla dokundun mu?
Saçlarını karıştırırken,
geçmişini, acılarını, umutlarını
tek tek çözmeye cesaret ettin mi?
Delikanlılık, korkmamaktan geçmez kardeşim,
Tam tersine;
Bir kadını kaybetmekten
ödü patlayacak kadar seveceksin.
Gururunu boğazına dizip,
"Ne olur gitme!" diyebilmektir bazen adamlık.
Çünkü bazen bir kadını kaybetmek,
koca bir hayatı kaybetmektir fark etmeden…
Öyle kuru kuru “seviyorum” değil…
Ona kendini göstereceksin;
Geçmişinle, açığınla, eksiklerinle, hatalarınla...
Karanlık yanlarını bile gösterecek kadar güveneceksin.
Ve onun da karanlığını seveceksin,
parıltılı gülüşünden daha çok belki de...
Sokağın ortasında elini tutmaktan çekinmeyeceksin.
Ama sadece göstermek için değil,
dünya dursa, "Ben onun yanındayım" demek için…
Onu arkadaşına, ailene değil,
kendi ruhuna tanıtacaksın.
"İşte hayatım bu kadında saklı,"
diyebilecek kadar cesur olacaksın!
Bir kadını sevmek;
makyajsızken bile hayranlıkla bakabilmektir.
Uyandığında yüzüne düşen ışıkta
şairleşebilmektir.
Saçını kestiyse, "değişmek istiyor" diyebilecek kadar dikkatli olmaktır.
Ve asla…
Tekrar ediyorum, asla
bir kadının saçlarını gözyaşlarıyla kesmesine sebep olmamaktır.
Çünkü bir kadın saçını öylece kesmez,
kalbinden bir şeyler kopmuştur da
onu anlatacak kelime bulamamıştır...
Seviyorsan sahip çıkacaksın,
Ve unutma,
dünyanın en güzel kadını,
kendisini güvende hisseden kadındır.
Omzuna başını koyduğunda
"burada dünya durabilir" diyebilen kadındır.
Ve sen...
En son ne zaman bir kadını bu kadar sevdin?
Yani gerçekten…
Adına şiirler yazılsın diye değil,
Onun acılarını ezberlemek için sevdin mi hiç?
Sevmediysen,
o “seviyorum”lar yalandı,
boğazına dizilmeyen aşk,
yalnızlığa ucu açık bir notaydı.
Doğan Çeçen
Kayıt Tarihi : 6.6.2025 17:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!