Bir Kadındı Mavi Şiiri - Deniz Devecioğlu

simdi bir adımlık uzağında olsam
gözün degdigi, elin titrediği yerde yani.
öylece biriksen gözlerimde.
ve sen
sadece gülsen gözlerime.
yetmez mi.

ne kadar yabancıymışım böylesi ayrılıklara.
sanki bir ben daha vardı da kopup gitti benden.
soldum gülden önce
düşten önce
senden önce
yokmuşum, hiç olmamışım.
varlık denen tecrübede kendime bir neden bulamamışım.
ne garip değil mi?
bir bedene bir çok vücudu sığdırabilmek gibi
bir yanı var sevmelerin.

bir çocuk telaşı işte
sokaktan çağrılırken gözü bıraktığı oyunda kalan
bir adam sonunu adımlarken tedirgin.
yasanmıs saymamak için anı
telaşlı
yorgun
bir kadındı mavi
pencereme damlardı.
uzaktı
yıldızları saydırırdı.
zindan kalırdı gök.
ve ten denen kafes yırtılıp atılmazdı.
bir kadındı mavi
pencereme konardı
soğuk bir kış
ılık bir su olur içime akardı
aglardım
sancısı gizli bir yaraydı.
gizli gizli koklardım.
gizli gizli severdim
farkına varmazdı.
bir kadındı mavi
en olmadık vakit uykularımı bölerdi.
bir düşten bir gerçeğe uyandırırdı
susardım.
söylenecek çok şey olduğu için.
kacardım.
en yakın,
en uzak
seviyorum diyemeyen bir adam için
en büyük çığlıktır susmak.