Bir kadın vardı, İstanbula benzerdi
İnsanlar kıyılarını kirletmişti
Bir kadın vardı, kız kulesi gibiydi
Herkes ona hayrandı
Ama denizin ortasında yapayalnızdı
Bir kadın vardı
Her gece saç tellerini sayardım
Ne zaman eksik çıksa,ağlardım
Güçlü bir kadın değildi
Hüzünlerini gamzelerine gömmeyi öğrenmişti
Hiç kimse bilmezdi
Her gece yastığının altında onu yalnızlığı beklerdi
Şiirzofrenik Mektuplar
Heval MinasKayıt Tarihi : 16.12.2011 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hüzünlerini gamzelerine gömmeyi öğrenmişti
Hiç kimse bilmezdi
Her gece yastığının altında onu yalnızlığı beklerdi
kutlarım çok güzeldi
İŞTE DİZE İŞTE ŞİİR...OKUDUĞUM KİTAPLARCA CÜMLELER YERİNE ŞU DİZE YETERDİ...
TÜM YORUMLAR (3)