Bir Kadın Sevdim Ben Şiiri - Baki Ortak

Bir kadın sevdim ben…
Hangi rüzgâr getirdi bilmiyorum,
Hangi duanın içinden süzüldü
Hangi gecenin karanlığında adım adım büyüdü içimde.
İnsan kılığına girmiş. bir melek.

Bir kadın sevdim…
Sesini duymadan bile ısındığım,
Ellerini tutmadan bile yol bildiğim.
Sanki ruhumun yarım kalmış cümlesini
O tamamladı da
Ben ilk kez kendime doğru konuşabildim.

Bir kadın sevdim…
Gözleri vardı,
Düşlerimin kapısını açan anahtar gibi.
Dokunmasam kırılır,
Dokunsam kanar sanırdım,
Öyle narin, öyle ince, öyle benden içeri…

Bir kadın sevdim…
Kah sustuğum yerlerde
Kah içimin kanayan köşelerinde.
Yıldızlara anlattım adını,
Ay duysun diye geceyi genişlettim,
Rüzgâr utandı,
Yağmur kıskandı,
Toprak onun kadar güzel kokmayı beceremedi.

Bir kadın sevdim…
Kaderi değiştirsin diye değil,
Kaderimi güzelleştirsin diye değil,
Sadece sevmenin bütün hâllerine
Onunla ermek için sevdim.
Bir yarayı sarar gibi,
Bir çocuğu uyutur gibi,
Bir duayı içten içe fısıldar gibi sevdim.

Bir kadın sevdim…
Başımı koyacak yer bulamazken dizlerinde yuva bulduğum,
Konuşamazken kelimelerime can veren,
Gidemediğim yolları elimden tutup götüren…
Aşktan öte bir yer varmış meğer
Oraya adını yazarak vardım.

Ve şimdi…
Söz biter, gece susar,
Yıldızlarda bir çizik kalır bu sevdanın hatırasından.
Ben yine adını yazarım göğe,
Gökyüzü senle daha mavi diye…
Ve bil ki bu sevdanın künyesinde
Yanan gönlün mühürlü sahibini hep şu adla anarlar:
Kul Ortak…

KUL ORTAK