Bir Kadın Şiiri - Fatma Karakaya

O kadındı hayata hep sevinçle bakan
Umutlarını her gün yeşerten;
Karşılaştığı her kalbe huzur veren
Kendi düşüncelerini kendine sığdıramayan
Birgün umutlarına ,umut kattığı bir adam
Ona ısındı ,sığındı zor zamanlarında
İki kalp olmuştu iki bedende tek halde
Varlığı sanki o adama karışmıştı;
Onu okadar seviyorduki kelimeler kifayetsizdi
Sonra doğan günle beraberumutları söndü
Anlamadı,anlatamadı ogünden sonra;
Zaten hiç konuşmak istemedi,
Güneş ogün ona ne getirmişti
Evt umutlarına kattığı adamdı sebep
Onu bukadar severken herşeye rağmen
Nasıl anlayabilirdi bilebilirdiki;
Onu ve onun aşkını aldatsın birgün,
Kadın konuşmadı bir daha
Sulanmadı hiç bir umududa yeşermedide
Neydiki yanlış ,sebep;sonuç buydu.