Bir istanbul masalı Şiiri - Ersin Altun

Ah be istanbul!
Günahlarımın, sevaplarımın şehri
Her gün yürüdüğüm yolda
Binlerce insanın ayak izleri
Umut var derken
Eminönü'nde kıyıya vurdu düşlerim.

Ah be istanbul!
Böyle bitmemeliydi
Yaşanmamış anılar,
Yarım kalmış sevgiler...
Bir bir kapanırken odaların ışıkları
Yalnızlığa gömülür koca şehir.

Ah be istanbul!
Nicesi gelip geçti bağrından
Türlü türlü hikâyelerin şehri
Hüzün basar geceye
Sessiz sedasız, yol alır gemilerin.

Ah be istanbul!
Uzaktan da olsa göresim geldi seni
Sevda kokar, aşk kokar sokakların, caddelerin
Çok geçtim bu yollardan
Gülümseyerek el salladım
Sende saklı kaldı düşlerim
Belki bir daha göremeyeceğim
Topluyorum kıyıya vuran düşleri.

Ah be istanbul!
Gecen başka, gündüzün Başka
Getirirsin insanı aşka
Sanki bir yanım kaldı o hırçın dalgalarında
Varlığın bir dert,yokluğun çekilmiyor istanbul.