Bir İnsanı İncitme Şiiri - Andelip Andelip

Kendini büyük görüp, sakın kibirli olma!
Vefâyı terk ederek, hiç bir cânı incitme!
Bir garibi ağlatıp, kinle, nefretle dolma!
Sözde edepli olup, bir nalânı incitme!

Rızkından şüphe edip, sakın eğme başını
Yaradan taksîm eder, her kulunun aşını
İsyan ederek çatma hakîkate kaşını,
Bakışın kalsın hakta, sen canânı incitme!

Düşen mazluma el ver, yerin virâne olsun,
Bir kalbi kırma sakın, ruhun pervâne olsun,
Sevgin pervaz ederken, gönlün divâne olsun,
Dostların meclisinde, bir erkânı incitme!

Ne varlığınla övün, ne yokluğa isyân et,
Ne dünyâya tam eğil, ne ukbanı hüsrân et.
Hak aşkına erenle, yüreğinden imân et,
Hakka secde ederken, sen imânı incitme!

Yeter kavga, yeter kin, bu nefret kime böyle?
Bugün yüzün gülerken, gam keder nedir söyle?
Zaman geçip giderken, kalır amelin öyle,
Hakîkatın bâğında, bir vicdânı incitme!

Aşk dergâhına varıp, sal hicâbı aradan,
Tevhidden başka her şey, yalan, yanlış, sıradan.
Gerçek aşkın sırrını, vermiş ise Yaradan,
Hak dostuna giderken, Pir Sultânı incitme.
Hâsılı insân olup, bir insânı incitme!

...andelip...