Bir İleri İki Geri Şiiri - Bilal Bildik

Güneş saklanmış gündüzden
Mevsim artık kaşlarını çatmış
Kış kapıya dayanmış, kıpırdamıyor hayat
Saatin bir önemi yok çünkü
Gündüz de gece gibi kararmaya başlamış
İçim ise hem geceden, hem gündüzden karanlık
Herşeye gülüp geçen bir umursamaz gibi
Geleceğe kaygısız bakanlardan olmak istiyorum
Ama nafile, hayalini kurmak bile boş yere
Bir ileri iki geri yaşıyor gidiyorum

Cama konan kumru da yok artık
Mevsimden midir, yoksa bana mı küstü
Ben gibi hepten mi küstü bana, yoksa gelir mi ara ara
Pencereden soğuk geliyor ama üşüyen bedenim değil
Hayallerim üşüyor, umutlarım titriyor
Kalp başka atar bir çocuk gibi heyecanlı
Ruh ise yatak döşek yatan bir yaralı
Hayat fermanı vermiş çoktan hakkımızda
Geri dönüş yok, olanla yetinmekten başka
Bir ileri iki geri yaşıyor gidiyorum

Bir seccade var karşımda bana bakan
Ama yorgun ayaklar ve isteksiz bir beden
Artık ayağı kalkayım bu defa dediğimde
Dermanı kesilen ve kaldığı yerden devam eden ben
Güneş gelirse bir gün tekrardan
Acaba geçer mi karamsarlık içimden
Dağılır mı içimdeki fırtınalar
Tıpkı dışardaki kara bulutlar gibi
Dışarda tekrar hayat canlansa da
İçimdeki burukluk geçer mi bilmem
Bir ileri iki geri yaşıyor gidiyorum

Bu defa teğet geçer dediğim güz
Yine söndürdü ruhumda son kalan ışığı
Dağıttı gözlerimin ferini
Ve kopardı bir kez daha
Ruhum ile bedenim arasındaki bağı
Güz geçer ama ardından bir kış
Kara mı olur yoksa yaza bir umut mu
Tekrar filizlenir mi gönlümde yaşamaya olan tutku
Serilir mi seccade, döner mi kumru
Ve yeniden geri gelir mi, beklemeye aldığım huzur
Bir ileri iki geri yaşıyor gidiyorum