Bir İhtiyar Yoldaş-bir Dua –bir Âmin

Dün bir hanım teyzeye rastladım otobüste
Tertemiz bir çehresi, saf bakışları vardı
Otobüs tıklım, tıklım ve yolcular üst, üste
Kadın ise hem hasta hem de çok ihtiyardı

Baktım titrek elleri artık tutunamıyor
Otobüs sarsıldıkça ayakta duramıyor
Kimse yer göstermiyor o da pek aldırmıyor
Bir utanç tüm bünyemi bir sıtma gibi sardı

Kalktım dedim ki buyur teyzeciğim gel otur
Rahatsız olma dedi evladım sen ne olur
Deli gönül tut diyor şu insanları hep vur
Ki toplumun bu hali sanki bir intihardı

Neyse zorla oturttum küçük bir fiske vurdu
Kim bilir kadıncağız kafasında ne kurdu
Evladım neresi bak şu adres diye sordu
Benimle ineceksin dedim gözü yaşardı

Kadın Denizliliymiş
İzmir de bir oğlu varmış
Birde gelini
Şu dünyada başka tutanda olmamış
Zaten elini
Gelini hastalanmış hamileymiş
Oğlu haber göndermiş
Annesini istemiş
Ne yapsın kadıncağız
Mecburen gelirim yavrum demiş
Kapmış çantasını
Atlamış otobüse
Yola koyulmuş
Zaten kadıncağız
Daha denizlideyken
Terminali bile zor bulmuş
Sözde oğlu onu yolda karşılayacakmış
Ama kadın yanılmış
Yanlış yerde inmiş otobüsten
Açıkçası
Yanlış yerde indirilmiş
Kadını bir korku
Bir endişe sarmış
Bereket versin
Elinde adres varmış
Bir otobüse daha bindirmişler
Ve şimdi burada
Bu haldeymiş işte

Adrese baktım
Yolumun üzeri sayılırdı
Mesafemizse ancak
Üç beş yüz mertte vardı
Onu evine bırakmak istedim
Seni ben bırakayım istersen teyze dedim
Olur dedi
Ne kadar memnun oldu
Ne kadar mesut oldu bilemezsin
Birden canlanıverdi
Bir görsen
O yorgun bitkin ihtiyar kadını
Bir görsen gencecik bir kız derdin
Yürüdük
Konuştuk biraz
Havadan sudan

Ben olmasam perişan olurmuş
Bulamazmış evi
Ona beni
Mevla göndermiş
Ve saire

Bir ara gözü yüzüğüme takılmış

—Evlimisin evladım yüzüğünü gördüm de
—Hayır değilim amma nişanlıyım ben teyze
—Allah tez kavuştursun hayırlı kılsın yavrum
—Senden de razı olsun ve çok yaşa sen teyze
—Burdamı yavrucuğum İzmir demi kızcağız
—Hayır, teyze Maraş ta bende burda askerim
—Aman evladım nasıl yaşıyorsun ya yalnız
—Yalnızlık mı işte bu benim onulmaz derdim
,
—Güzelmi kız
— Güzellik söz mü ki teyzeciğim
Dünyalar güzelidir dünyalar tatlısıdır
—Onu çok mu özledin
— Elbet özleyeceğim
Hasreti ki ruhumun dinmez ihtirasıdır

Ve ben onu dinmeyen bir aşkla seveceğim
Ve onu ben sonsuza kadar bekleyeceğim
Nihayet geldik eve
Yalvardı kadıncağız
Yukarı çıkalım
Misafirimiz ol
Tanışırsınız oğlumla dedi
Ama ben rıza göstermedim
Kıytırık bahanelerle ayrıldım
Çok dualar etti
Sana,
Bana,
İkimize…
Arkamdan üç beş adımda o geldi
Mevla’m tez günde kavuştursun
Mutlu ol dedi
ÂMİN.