Çiçeklerle süslemişti evini
İki de çocuğu vardı kadının
Çiçekler gibi..
İhaneti hakketmiyor du bu ev
Ah karanlık güneşsiz gitmiyor...
Boynu kırık çiçekler gibi oldu çocuklar
Karanlığa gömüldü çiçekli duvar....
Aşksa süt gibi birikiyordu memelrinde kadının
Gülücükleri meyveler gibiydi kocası için
Her sabah yeniden güeşliydi o ev
Mutluluktu akan o sokakta
Yuva yıkan yuva yıkan yıkılsın yuvan...
Bir duvara benze tuğlası düşen an ve an
Bir sebze bahçesi gibiydi sofrası o evin
Bir meyve bahçesi gibi
Baharı hiç bitmeyen bir evdi
Dumana boğulmuş gözleri yaşlı şimdi
Yuva yıkan yuva yıkan yıkılsın yuvan...
Kayıt Tarihi : 31.5.2025 05:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!