Dönmem bir daha geri, bunu böyle iyi bil,
Boş yere hiç yalvarma, çekil önümden çekil,
Adını bir kez daha, anarsam da namerdim,
Bir hiçsin benim için, artık sevgili değil.
4 Kasım 1984 – Pazar / Ankara
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
