Bir Hakikate Yol Aldım Erenler

Bir Hakikate Yol Aldım Erenler

Bir ışığa bel bağladım erenler
Yaktı gönlümü, eritti beni
Kıvılcım idim ateşe karıştım
Ocaktan ocağa götürdü beni

Nice derviş meclisinde dolandım
Söz oldum, nefes oldum, yankılandım
Bir harfin içinde evreni buldum
Yine benden bana döndürdü beni

Rüzgar oldum dağların zirvesinden
Savruldum ovaya, çiçeklerinen
Piştim güneşin kavurmasınan
Üstadım göğe yükseltti beni

İçtiler taslarinen dağıldım
Kalp aynasından geçtim, parıldadım
Çaldı saz bir nefese yazıldım
Aşk mektebine yetirdi beni

Ben yolcuyum, aşkın menziline
Cümle varlık döner öz yerine
Bir ölümsüz ananın rahmine
Aldı bağrına yatırdı beni

Kandil oldum gecelerin ortasında
Yanıp söndüm yıldızların arasında
Bir sır açıldı gönlümün yarasında
Hakikat denizine kattı beni

Kervan yürüdü çöllerin izinden
Ben de düştüm aşkın bir sözünden
Her nefeste doğdum yeniden yeniden
Bir sonsuz yolculuğa kattı beni

Taş oldum dağların sessiz dilinde
Su oldum ırmakların derin halinde
Birlik çağırdı varlığın özünde
Bir tekliğin türküsüne kattı beni

Göz oldum görenin gözyaşlarında
Ses oldum yankının boş odasında
Bir nefesle açıldım dualarında
Hak kapısına götürdü beni

Ben yolcuyum, yol bitmez erenler
Her menzil bir sır, her sır bir haber
Aşkın ateşiyle yanar defter
Ezelden ebede yazdırdı beni

Fatih Mehmet Yiğit