Ruhumu hangi mi´mâr yontu zamân taşında.
Yüreğimi mermerden bir sevdaya işledi.
Tutuşturdu rengini sancısız her bakışta,
Dokundum gül yarama, meğer benim değildi.
Hangi eller kopardı, aldı çoşkularımı?
Hangi örste dövdürdü masum korkularımı?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
