Bir Güneş Doğar Mı Ki Şiiri - Yavuz Erdin

Enkaza dönmüş bir gönülden.
Umut asla kesilmiyor neden?
Acılar miras kalır hep bana dünden.
Bir güneş doğar mı ki karanlıklar içinden.

Üzerinde güneşin batmadığı yerde yaşasam ne fayda.
Dünyam sensiz zifiri bir boşlukta.
Sen yeter ki ışığım ol,ben yakarım kanatlarımı bu uğurda.
Bir güneş doğar mı ki enkazımın içinden bana.

Dalıp giderim bazen uzak diyarlara.
Seni hayal ederim yanımda,yanıbaşımda.
Mesafelerin önemi yok,şuracıktasın,sol yanımda.
Bir güneş doğar mı ki buz gibi duvarlarıma.

Uzatsam elimi tutup çıkarırmısın beni aydınlığa.
Ben razıyım seninle her ateşte yanmaya.
Yokluğun bir kor gibi yandıkça yanar ruhumda.
Bir güneş doğar mı ki küllenmiş duygularıma.

Hem başlangıcım hem sonum ol,çık gel artık bir yerlerden.
Ömrüme ömür kat,yarim ol,başka birşey dilemem rabbimden.
Kurtar beni şu hayatta enkaza çevirenlerden.
O güneş doğsun artık,doğsun dünyama tanyerinden.