Umudun iplerini sana bağladım en başından beri.
Ayaklarıma zincir, gönlüme paslı bir hançer oldun.
Acın geçti, izi kaldı; ben hâlâ buradayım.
Konuşamıyorum, konuşmuyorum... Akmayan gözyaşları beni boğacak.
Kim canını hiçe sayar biricik aşkı uğruna?
Kim verir umarsızca tüm gülüşlerini avucuna?
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Herkes yaşamı alkışlarla selamlamaz. Ben bu şiiri bir sükûtla yazdım. Bu benim sessizliğimdi. Her şiir umut bağırtmaz; bazen umut, sadece mezarına iki tel saç ister.
Yaşama sevincinin nerede olduğunu soranlara söyleyin: Kimi zaman yaşamak, acının en dibine inip oradan bir damla umutla dönmektir. Bu şiir de tam orada yazıldı. Ölü sevici değil, ölü duygularla yaşamayı öğrenmiş bir kalpten sızdı.
yaşama sevinci nerde?
ölü hevesler dirilsin derken, nereden çıktı şimdi bu ölü sevici duygular..
Herkes yaşamı alkışlarla selamlamaz. Ben bu şiiri bir sükûtla yazdım. Bu benim sessizliğimdi. Her şiir umut bağırtmaz; bazen umut, sadece mezarına iki tel saç ister.
Yaşama sevincinin nerede olduğunu soranlara söyleyin: Kimi zaman yaşamak, acının en dibine inip oradan bir damla umutla dönmektir. Bu şiir de tam orada yazıldı. Ölü sevici değil, ölü duygularla yaşamayı öğrenmiş bir kalpten sızdı.
Çok duygulu, içinizdeki yangını anlayabiliyorum
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta