Umudun iplerini sana bağladım en başından beri.
Ayaklarıma zincir, gönlüme paslı bir hançer oldun.
Acın geçti, izi kaldı; ben hâlâ buradayım.
Konuşamıyorum, konuşmuyorum... Akmayan gözyaşları beni boğacak.
Kim canını hiçe sayar biricik aşkı uğruna?
Kim verir umarsızca tüm gülüşlerini avucuna?
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
