Bir Gün o Dünya Şiiri - Özer Baba

Bir özlem var içimde,
Yeryüzünü aşan bir çığlık gibi...
Sınırlar olmasa diyorum,
Tel örgüler değil zeytin dalları örülse aramıza.
Tek bir devlet olsa:

İnsanlık.
Ve o devlette herkesin yeri hazır olsa
Doğduğu yer değil, kalbindeki nur belirlese kimliğini.

Amerika’da nasılsa yaşam,
Afrika’da da öyle olsa,
Yeni Zelanda’daki huzur,
Meksika’da da olsa .
Çocuklar her kıtada aynı hayali kursa,
Aynı okulda aynı kalemle yazsa adını…
Ve kimse “benim” demese dünyaya,
Çünkü dünya hepimizin olsa.

Ne savaş olsa, ne açlık
Ne kibirli tahtlar, ne sahte sınırlar...
Sadece eşitlik,
Sadece kardeşlik…
Ve tek bir inanç olsa:
Allah’ın varlığı.
Yani sevgi, yani ışık, yani sonsuz merhamet.

Ve ben biliyorum bir şey daha,
Bir gün herkes görecek o dünyayı…
Burada değilse bile,
Öte tarafta, başka gezegende.
Orada savaş yok,
Çocuklar ölmüyor,
Açlık yok,
Sefalet yok…
Sadece ruhlar,
Sadece hakikat ve
Sonsuz hürriyet.

Orası Allah’ın kurduğu bir düzen,
Ne paranın ne pasaportun sözü geçer.
Kimsenin üstünde hüküm yok,
Çünkü herkes Allah’ın nurunda eşitligi vardır.
Ve bu dünyada?
Sabır…

Ya sabır…
Bu dünyada yalnızca bekleyiş,
İmtihan,
Ve inanç var elimizde.
Ama içimde bir ses diyor ki:
“Bir gün o dünya gelecek...
Ya burada...
Ya sonsuzlukta.”

Bir gün…
Toprağın yükünü bıraktığımızda,
Adlarımızı, kimliklerimizi, unvanlarımızı
Bir yana koyup sadece ruh olduğumuzda,
İşte o zaman gireceğiz o sınırsız devletsiz ülkeye.

Orada ne gece var ne gündüz,
Çünkü zaman yok…
Orada ne açlık var ne korku,
Çünkü yokluk yok…
Orada kimse kimseyi sorgulamaz,
Çünkü herkes özüyle oradadır.
Ve öz, yalnızca Allah’a aittir.

O dünyada,
Yüzüne bir kez bile gülmemiş çocuklar güler.
Savaş meydanlarında yitip giden bedenler
Işıkla örülmüş kanatlara dönüşür ruh.
Ve zulüm gören ruhlar
Bir çiçek gibi açar,
Sonsuz bahçelerde…

Orada,
Diller yoktur ama herkes anlaşır,
Çünkü iletişim kalpten kalbedir.
Orada ne siyah ne beyaz vardır,
Sadece ışığın tonları.
Ne inkar vardır ne zorlama…
Çünkü herkes tek bir gerçeği bilir:
Allah vardır ve o adil olandır.

Bu dünya…
Bir rüyadır belki,
Ya da uzun bir yolculuk…
Ve bizler yolda yorgun düşmüş
Ama yine de ışığa yürüyenleriz.
Her adımda sabırla,
Her gözyaşında umutla…

Ve ben diyorum ki:
Sabret Allahın kulları…
Çünkü bu dünya yansa da,
Ardında Allah’ın vadettiği bir diyar var:
Ne göz görmüştür onu,
Ne kulak duymuştur,
Ne de bir insanın kalbi tam anlayabilmiştir.

Ama orası var.
Ve biz oraya yürüyoruz.
Sabırla…
Sevgiyle…
Ve Allah’ın nuruyla…