Maviye boyandığında çakıl taşları
Koşuşan çocukların cıvıltısıyla
Kalbini kuş diye çağır.
Sen de tanırsın eskiden beri
Hüznün bakışları bir kapı önü
Yerinden kalkmıyor gözkapakların
Bazen hayaller taşlardan ağır.
Rüzgârda eğilen ince dalları
Tutarsın baharın elidir diye
Ne toprağı incit ne yağmurları
Kalbinle damla damla sevdayı yoğur.
Bir gün mutlaka erir karanlık
Yaban güllerinin gölgelerinde
Parıltın sulara değerse anlık
Aşkın gözü kör olur, ayrılık sağır.
Kayıt Tarihi : 30.6.2017 23:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!