Bir Gün Mutlaka Şiiri - Bahar Güneş

bir gün,
ama bir gün mutlaka...

gel yine,
bırak batsın ayağına kestaneler
ya da bırak dağınık kalsın düşünceler...
ellerim için gel yalnız,
gözlerimde görmek için kendini,
ve dokunduğunda bilmek için;
tek senindim,seninim!

bir gün
ama bir gün mutlaka!
bırak her şeyi;
evin barkın varsa evini,
yatağında karın varsa tenini!
her şeyi bırakıp da gel,
gülüşüm için yalnız,
dudağımdaki tebessüme buseler kondurmak için...
sesimi duymak için yalnız,
nasıl titrediğini görmek için
seni hala sevdiğimi söylerken...

bir gün
ama bir gün mutlaka!
gel bak ne haldeyim,
yaşıyor muyum hala
ve yaşatabiliyor muyum gözbebeklerimde sakladığım 'sen'i
hasretini koklayarak...

bir gün
ama bir gün mutlaka!
gel de sarılayım,
onca zaman sonra omzun yabancımı bana
yoksa sen benmisin hala!

bir gün mutlaka sevdiğim
gel;
sadece göörmek için,
dizginlediğim özlemimi salmam için,
dudaklarında uyanmam için dünyadaki son sabahımda!