O  yüreğin  tertemiz, sanki  bir  çocuk  gibi,
Nereden  bileceksin, sen  acı  gerçekleri. 
Sen  taptaze  bir  çiçek, bende  hazan mevsimi,
Kurumuş  yaprak  gibi, yıllar savurdu  beni.
Benden  gün  eksildikce, sende  gençlik  bitecek,
Her  zaman  kavak  yeli, esecek  sanıyorsun.
Bu  gün  güzel  diyorsun, yarın  korkunç  gelecek,
Bir  gün  yaşlanacaksın, sen  bunu  bilmiyorsun.
Ölüm  bize  ne  yakın, nede  bizden  çok  uzak,
Hayat  akan  bir  sudur, zaman  ise  bir  tuzak.      
Ümidini  kaybetmiş,  içimdeki  hayaller, 
Gözlerimde  yaşlar  var,  kalbimde  sonsuz  keder.
Yazık  olmuş  boş  geçen, o  güzelim  yıllara,
Karlar  yağmış  bir  anda, simsiyah  saçlarıma.
Yeter  artık...mutluluğu, gölgeleme  kaderim,
Yıllar  boyu  hep  ağladı, gözlerime  ne  derim?
Sen  her  sabah  sevgimle, kalkıp  uyanacaksın,
Sana  bu  güç  verecek, yeniden  doğacaksın.
Bir  bebeğin  çıkarsız, masum  sevgisi  gibi,
Gerçekten  sevdiğime...bir  gün  inanacaksın.
Kayıt Tarihi : 23.1.2006 22:30:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!