Bir gün gidersen Şiiri - Zafer Bozkurt 2

Bir Gün Gidersen, Gelme
Bir gün gidersen,
Gerçekten git…
Ne sesin kalsın kulağımda çınlayan,
Ne de bir fotoğrafın duvarda asılı dursun.
Git ve ardından hiçbir şey bırakma,
Ne anı, ne umut, ne de “belki döner” yalanı…
Çünkü kalan her şey, gidenin gölgesi olur,
Ve ben karanlıkta gölgeyle savaşamam artık.
Bir gün gidersen, sus...
Ne olur ardına tek cümle bırakma,
Çünkü “hoşça kal” bile fazla,
Sen hiç hoş kalmadın bende.
Ben seni değil, seni severken kaybettiğim beni arıyorum,
Seninle gitmiş cesaretimi, gülüşümü, kalbimin çırpınışını...
Yaralarımı sararken öğrendim:
Senin yokluğun, varlığından daha öğreticiymiş.
Bir gün gidersen, ardında yağmur bırakma,
Ben zaten hep ıslaktım,
Hep bir damla umutla ıslandım,
Hep bir ihtimalle yandım.
Git, çünkü kalmak yürek ister,
Git, çünkü artık dönsen de bulamazsın o eski beni.
O deli seven hâlimi,
Her şeyinle seni affeden hâlimi…
Zamanla öğrendim,
Sevgi sadakat değil, cesaret istermiş.
Kalmak bir seçimmiş,
Sen beni seçmedin… Ben artık kendimi seçiyorum

(Mısra)04.08.2025