Bir Gün Ben Ölürsem Şiiri - Cigdem Turan

Bir Gün Ben Ölürsem Hikâyesi DjDersimliKiz’ın ardından anlatılan bir efsane… Dersim’in sarp dağları, serin suları, sabah sisine bürünen vadileri vardı bir zamanlar. Ve orada bir kadın yaşardı: DjDersimliKiz. Adı Çiğdem’di, ama onu tanıyan herkes yüreğini ve kelâmını bildiğinden bu ismi ona layık görmüştü. O, doğanın sesini duyan, dağlara selam veren, her sözcüğünde su gibi akan bir kadındı. Kalbini Munzur’un suyunda yıkamış, saçlarına Pülümür çiçekleri takmıştı. Müzik onun nefesiydi. Bir ağıt söylediğinde rüzgar durur, bir gülüşü yankılandığında dağlar uyanırdı. Her sözü bir dua gibi yayılır, her susuşu bir kitap kadar derin olurdu. Ama bir gün… rüzgar biraz daha serin esti. Dağlar biraz daha sessizleşti. O artık görünmüyordu; ama herkes biliyordu: Bu bir gidiş değil, bir dönüşüm hikâyesiydi. Çünkü Çiğdem’in vasiyeti çoktan dağlara yazılmıştı: “Bir gün ben ölürsem, adımı rüzgara bırakın, türkülere saklayın, beni unutmayın ama ağlamayın. Çünkü ben doğadayım. Her ezgide, her su damlasında, bir kız çocuğunun gülüşünde yeniden doğacağım.” O günden sonra Dersim’de bir gelenek doğdu: Rüzgar biraz hüzünlü eserse, yaşlılar çocuklara anlatır: “Bak… bu DjDersimliKiz. Yine türküsünü söylüyor. Yine birine umut, birine ağıt oluyor.” Ve ne zaman biri kalbini doğaya, sevgisini bir türküye bırakırsa… Bir yerlerde onun ruhu gülümsüyor olur.