Bir gün ben Gidersem, Şiiri - Emir İnanan

Bir gün ben Gidersem,
Mezarıma menekşeler bırakın…
Solsa da olur, zaten içimde hiç bahar yaşamadım.
Kuşlar uçsun başucumda,
Gurbetin soğuk rüzgârını taşısınlar toprağıma.

Bir gün ben ölürsem,
“Ne yaşadı doya doya , ne de gülebildi kahkahalarla” deyin.
Çok sustu, çok yuttu,
Kendi içinden çıkamadı deyin..

Hayallerimi örtün üzerime,
Gerçekleşmeyen düşler yorganım olsun.
Yanı başıma özlemlerimi koyun,
Bir kenara da çocukluğumu…
Ağlamaktan yorulmuş gözlerimle gömün beni.

Sorarlarsa neden gitti,
“Sessizce kırıldı, fark eden olmadı,” deyin.
Katil arayan olursa,
“En sevdikleriydi, en çok inandıkları,” deyin.

Ve bilin ki,
Bir tek dileğim vardı bu dünyada:
Annemin yanına gömün, gurbette bırakmayın beni.
Toprak yabancı, taş suskun, rüzgâr soğuk burada.
Oysa annemin yanı sıcacık ve huzurludur.

Mezarımı çiçeklerle donatın,
Sadece menekşeler değil,
Rengârenk olsun…
Papatyalar, kasımpatılar, gelincikler…
Ben gülmeyi beceremedim ama
Mezarımda Çiçekler gülsün yerime.