Bir Gülüm Vardı... Şiiri - Metin Falay

Bir gülüm vardı:
Ay’ın öte yüzünden.
Yeni gün almıştı, on sekizinden
Dokunamazdım solar diye…
Kıştan önce donar diye.
Zaman çaldı rüzgâr uçurdu.
Bilemedim nerelere savurdu.
Yolun yarısında buluverdi
Yaban elde açarken solmuş.
Taptaze dört goncası olmuş
Saçında ak yüreğinde gam.
Dedi: ilk heyecanımdın, unutamadım…
Vefa neymiş, yazdı alnıma.
Şimdi isyanım, suskun pişmanlıklarıma.
Bize vuslat haram derken;
Mendil ıslak ıslak, göz dondu.
Yerden nazar, gökten san vurdu.
Lisanı hal ile silindi hayal.
Yoksa rüyamı bu, hayal meyal,
Med-cezirler girdabındayım.
Dilim lal-ı ahuzar, yasaklar limanındayım.