Uzanan yollara diktiğim mumları hep korudum,
Birgün biri gelir diye, hep aydınlattım kaderimi.
Çok ayak izi oldu,onlar da kalıcı değildi.
Yol, sahibini hep suskunlukla bekledi.
Birgün duydum ayak seslerini,uzak ve küçük,
Umut bağlamadım, izlerken rüzgarın süpürdüğü eski izleri.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
