Bir gönül vardır sende,
Aşktan nasip almamış;
Bir vicdan vardır sende,
Ona insaf kalmamış.
Neden erittin beni?
Neden yaktın, kül ettin?
Gençlik baharlarımın,
Solmasına sen yettin.
Gönlüm aşkınla yanmış,
Meğer kalbim aldanmış,
İnsanı insan eden,
Taşıdığı vicdanmış.
Vicdan senin nerende?
İnsaf senin nerende?
Sanmaki yer etmişim,
Bakma seni sevmene.
Açmıştı gonca gülüm,
Karanfilim, menekşem;
Baharıma son verdi,
Son verdi seni sevmem.
Bir gönül vardır sende,
Aşktan nasip almamış;
Bir vicdan vardır sende,
Ona insaf kalmamış.
Kayıt Tarihi : 17.6.2006 19:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!