Bir Gökkuşağı Çizdim

Bugün seni göremeyecek kadar körüm
Bu gece yalnızım, çünkü fazlasıyla hürüm
Tebessümünün her zerresinde gömüyorum dünü
Bugün yaşattıkların, belki de geçen zamanın ünü

Hayalini kurmaktan yokluğuna alıştım
Seni karşımda gördüğüm gün, gönlüm karıştı
Aşk ve kin, gönlümde ki en büyük yarıştır
Kafiyelere dayansam da varlığın mutluluğa varıştır

Tanıştım, hayatın ta kendisiyle
Aşk yoluna çıkmamak gerekmiş, aşkını göremeyecek kadar kör birisiyle
Yine de kör birisi iyi de,
Bana yaşatmış oldukların kıyametin kendisi tümüyle

Odamda bir yalnızlık rüzgarı
Beni alıp götürmek ister
Bilirim, taşıyamaz gönlün büyük ahı
Bekliyorum, benimle temizle bu günahı

Güneş, ansızın odama doğuyor
Her şeyden bir haber, değil bu doğru yol
Gönül mahzeninde duygularım kaynıyor
Gel gör, gönül senden başkasına kapılarını açmıyor

Öyle bir mevsim ki
Orman yapraklarından, sen benden vazgeçtin
Öyle bir gün ki
Yeryüzü gökyüzünden yağmuru, gözlerim damlaları seçti

Bir masal kahramanıyım prensesini arayan
Bu masalın sonu mutlu bitseydi, ne olurdu yarama
Bir Gökkuşağı çizdim, seni sığdıramadığım kağıtlara
Mehtap, sen yerine eşlik etti bu geceki yalnızlığıma

Bir gün de seni misafir etmek isterim Mehtap'ın yerine
Ki ev sahibisin, benim misafir her zaman ölünceye
Şu Afitap’ta ne görüyorsan her biri sana aşık delice
Aralarında ben, gönlü sana aşık bir kulum sadece

Ancak, karanlıklardan çıkartabilir beni varlığın
Onca cihan bir araya gelse, anlam kazanmaz anlattığım
Sol tarafta esir bir yürek, ki duyar mısın çığlıklarını
Öyle sevecen öyle cana yakın, öyle sessiz ki haykırışlarım