Bir Gidişin Vardı Şiiri - Faruk Doğan 2

Gözlerin,
uzakta bir yangın gibi yanıyor.
Alevleri dokunmuyor tenime,
ama küllerini her gece içime çekiyorum.
Sen,
en çok bakamadığım yerdesin.
O yüzden en çok
bakışlarınla yanıyorum.
Bir gidişin vardı,
ardında rüzgârı bile susturan.
Ve ben,
o gidişin rüzgârında
bin kez savruldum kendime.
Bilirsin,
bazı yangınlar suyla değil,
hasretle söner.
Ve ben,
senin olmadığın her sabah
kendi içimde biraz daha yanıyorum.
Gözlerin,
bana dokunmadan yakabilen tek şey.
Ellerin değmeden de
derimi soyup çıkarıyor hatıralar.
Ve ben,
seninle yanmanın adını koyamıyorum artık.
Belki de aşk,
uzaktan bakınca güzel olan bir yangındır
yakına gelince
külünden başka hiçbir şey bırakmayan.