Davul Zurnalı Yoksulluk Şiiri - Haydar M ...

Davul Zurnalı Yoksulluk!

Her Sabah erken kalkar,
ya Allah,
ya Muhammed
ya Ali deyip
elimi yüzümü yıkar
Tavugu Cücüğü yemler
Allah ne verdiyse
Kahveltı iderik bebelerle!

Oğlum, beyim çoktandır işsiz!
Eskiden, Davul Zurnayla
yedi başlı horantanın boğazına bakardı!
45 lik Taşplak
gece gece
allı Turnamla Sedir üstünde dönerdi!
Anam Bacım
Davul Zurna olmazsa
yoksulluk hepten kapımıza tüneycek!
Fukaralığa niye kimse el atmaz?
Davulcu, Zurnacıyız diye,
düğün sahapları olmadık eziyetler eder bize.
Erkeğimize olmadık kullap takarlar!
Bizde lakap olmaz oğlum!
Erkek adamın kullabı olurmu hiç?

Adamlarımız,daha ufakken
Davulu, omzunda Yağ bidonlarına vura vura öğrendiler!
Nasip Kismet, Güneşin battığı yerde olsa
bozkırı boydan boya yürüyüp, alır getirir bu yiğitler!
Oysa biz avratlar,
Tozlu yollardan Köy çeşmesine varır varmaz,
ne dedi kodular iderik ne dedikodulaaar!
Amaannn birini disem şimdi, gülmekten ölürsün!

“Hacı Bektaş Veli, Kösağa atmış!
yolum bu yanna düşerse diye!
Kimimiz Ciçekdağ´da, Keskin´de,
Kırıkkale Obalarında kaldık!
Sen Battal Obasını bilinmi? Gittinmi oyanlara hiç?
Balışeyh varya, Sulakyurt´a giden yolun üstünde!
Oğlumuz kızımızla kök saldık buralarda!

Bu gördüğün kasnaktaki deri olmazsa,
temamen açlıktan ölürük!
Davul bizim Nüfüs Kağıdımız!
Davul bizim Kimliğimiz!
Ekmeğimiz!
Ufkumuz!
Menzilimiz!
Davul gibisi varmı ?
Bize ilazım olanda budur oğlum!
Zurnayla ikisi ne muhabbetlidir öyle!
Öff öfff ööfff!
Saz Söz
Anlıyacağın
hepside ekmek kapımızdır!
Gören gözün, dokuz bogumun kismetidir.
Lakin, şehirde sokak düğünleri yasak artık!!
Neymiş?
Gürültü oluyormuş!
Yavrum, sen hiç sessiz Davul Zurna duydunmu?
Demezler ki, bu kara suratlar susarsa
kim bindirir gelini Ata?
Susarsa göğün mavisinde halaylar,
nasıl doyar bu Teberler nasıııl?

Oysa, Davul Zurnayla taşıdık,
Muharrem Ertaş´ı
Hacı Taşan´ı, Çekiç Ali´yi Neşet Ertaş´ı
Islak kirpikli gelin ağıtlarına!

Kerpiç duvar dibinde büyüdü bebemiz
erğenler, düğün düğün gezdiler, iki lokma için!
çomağı yükledikce Davula
Zurnadan seda üflediler,
damda dikili düğün bayraklarına!

Belki bilmezik Istiklal Marşını kimin yazdığını
Öyle dedik diye de, bizi aptal sanman oğlum!
Biz Abdalık!
Çanakkale´de, Dumlupınar´da
ayaklarımız santim geri gitmedi!
Şarapnelden kopan kollarımızı bacaklarımızı
düşmanın kafasına vura vura kurduk bu Cumhuriyeti!
Aslımız Horasan dır,
Pir Sultan Abdal
Kazak Abdal,
Kayğusuz Abda´ız biz!
Ne demiş Şah Hatayi;
“Abdallıgın binasını sorarsan
Evvela Muhammed Ali Abdaldır!
Hakikat ilmin sırrına ermek istersen
Allah Allah diyen kullar Abdaldır.“

Düğünler buralarda iki ayda olur biter,
toru topu sekiz dügüne ancak giderik.
Geri kalan on ayda yarı ac yarı tok yaşarık!
Geçinemiyok işte, ne edek? Adammı soyak?
Horantanın sayısı her sene çoğalıyor,
Toprakta, bölüne bölüne yetmiyor artık!
Zaten Topragın bereketide kalmadı ya!

Yaz oğlum yaz!
Karğasekmez de,
Otobanda ölenlerimizi,
Kadersiz Erol´umu, Vedat Cökem´i yaz!

Her birimiz
anı sanı duyulmadık yerlere göçtük!
Dertlerimiz Şehirden Şehire ağladı!
“Beypazarı meskenimizdir ilimiz
Acep nerde kalır bizim ölümüz“
Kimimiz inşaatta kimimiz Soma`da öldük!
Fukaralıktı, kolumuzu kanadımızı kıran!
Ben hem Zurnacı hem Davulcuyum!
Sorma derdimi, sorma işte!
Hükümetimiz hem sağır hemde kör!
Bundan büyük dertmi olur oğlum?

Eğer sokak iti gibi aç ölürsem,
cenazemi boştan yere yıkaman!
Kalekışla halayında, bir gelin aglarken,
Damatlıgı özenle giydirin ogluma!
Beni küllenmiş gizli gönül yaremle
Davulun Zurnayı öptügü bir vakitte gömün!

Haydar Metin