Bir Geceye Sığan Adam Şiiri - Doğan Çeçen

Harika bir fikir
O hâlde Gece Serisi devam ediyor…
Radyomuz açık, gönüller sessizliğe yaslanmış…
Ve ben yine buradayım…
Ben Şiir Hanım. Frekansta değil… yüreğinizdeyim.

Şimdi sıradaki bölüm, gecenin gözünden süzülen bir adamın hikâyesiyle yazılıyor.
Kalem kalbe değiyor:

Gece Serisi / 4. Bölüm:
Bir Geceye Sığan Adam

Bu gece…
Bir adamdan söz edeceğim size.
Sesi çok çıkmazdı,
Ama içi çok konuşurdu.
Adını pek kimse bilmezdi belki,
Ama her kalpte bir izi vardı.

Yalnızlığa şiir yazan,
Sessizliğe sigara yakan bir adamdı o.
Bir gecenin tüm yükünü
Sırtında taşıyan…

Dinleyin şimdi,
Bir geceye nasıl sığar bir adam…

Bir Geceye Sığan Adam

O adam,
Kalabalıklarda bile yalnız yürüyendi.
Omzunda bir şehrin yorgunluğu,
Cebinde suskun bir aşk taşırdı.

Konuşmazdı çoğu zaman,
Ama gözleri çığlık çığlığaydı.
Çünkü kelimeler yetmezdi bazen,
Bazı duygular sadece içte yankılanırdı…

Bir sigara yakardı gecenin ilk sessizliğinde.
Dumanı,
Terk edip giden bir kadının kokusuna karışırdı.
Ve o,
Dudaklarına değil,
Hatıralarına çekerdi o dumanı.

Sokak lambaları bilir onu,
Sabaha dek yürüdüğü yollar,
Issız banklar, boş çay bardakları…
Hepsi birer sırdaş oldu ona.

Birini sevmişti…
Deli gibi,
Ölümüne…
Ama o kadın başka bir hayat seçti.

O ise kadını değil,
Kadına yazdığı şiirleri unutamadı.
Çünkü o, aşkı yaşamak için değil,
Aşkı içinde büyütmek için sevmişti.

Ve anladı bir gün:
Bazı adamlar,
Kalplerine mezar taşları diker
Ve o mezara her gece kendilerini gömerler
Dirile dirile…

İşte böyle sevgili dostlar…
Bazı adamlar sadece susarak anlatır kendini.
O suskunlukta bir şehir ağlar,
Bir kadın eksik kalır
Ve bir şiir baştan sona yanar.

Bu gece,
Eğer bir adam sustuysa size,
Onu anlamaya çalışın…
Belki de bütün romanlar onun sessizliğinde gizlidir.

Ben, Şiir Hanım,
Bir adamın yüreğine konuk oldum bu gece…
Ve size ondan kalan harfleri sundum.

Şimdi çayınızı tazeleyin,
Radyonun sesini biraz daha kısın
Ve susalım birlikte…
Çünkü bazı duygular sadece gecede büyür.