Bir zamanlar neydin be Hasan,
Millet senin karşında düğme ilikliyordu.,
Seni yere göğe sığdıramıyordu.
Düştün mü şimdi bu sefil hayata,
Ayakların nasıl da su alıyor,
Yürürken kaldırımlarda,
Batan bir gemi gibisin adeta...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
