Bir dua ile Allah (c.c) denildiği zaman tüm dağlar,taşlar,sular durur.
Çiçek ve toprak susar.
Ses susar,suskundur ya hani daha çok ses kesilir oluşlarından.
En haklı davada Allah (c.c) dediğin zaman,
bir dua ile bir nefeste dağlar hisseder.
Bize ne oluyorda Allah (c.c) dendiği zaman,gözler kör,
dudaklar dilsiz,kulaklar sağır kesilir,kalpler taş kaskatı kesilmez?
Yoksa yeryüzü insan ruhunu aldıkça insanlığı hissediyor da özünde,
İnsan bir öze değmedikçe, taş ve otmu kesiliyordu içinde?
Kayıt Tarihi : 25.3.2013 10:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!