Bir Dilenciyim Şiiri - Baki Ortak

Bir Dilenciyim
Yâr,
Ne divâne ne de deliyim;
Senden aşk dilenen
Bir garip dilenciyim.

Kapında değil artık,
Gönlünün en derin odasında diz çökmüş beklerim.
Duvarlarında sesimin yankısı,
Pencerelerinde içimin buğusu var.
Avuçlarımda dökülen umut kırıntıları
Bir çocuğun ekmek beklediği gibi
Senin bir tek bakışını bekler.

Kaderime sığmadı adın,
Adıma sığmadı kaderin…
Her sabah seninle doğmak isterken
Geceleri sensizliğin koynunda üşürüm.
Ben ki ateşe su diye koşmuş bir divâne,
Ben ki karanlığa ışığını arayan bir pervane…
Senden aşk dilenen bir dilenciyim,
Yalnızlığına yaslanıp büyüyen bir yetim.

Ne zaman kapansam içime,
Sesin gelir bir yerlerden
Kulağıma düşen bir dua gibi.
Elleri titreyen bir dilencinin
Son umudu nasıl titrer,
Bilirsin belki…
Benim yüreğim öyle titrer seninle.

Gölgelerle konuştuğum geceler oldu,
Yıldızlara seni anlattığım…
Ay’a kızdım bazen,
“Sana bu kadar parlaklık çok!” diye.
Ona bile kıskanç gözlerle baktım,
Sana en yakın o diye…

Ben seni isterken dünya dar,
Ben sensizken dünya zindandı.
Bir adımın sokağıma düşse
Bayram ederdi bütün hücrelerim.
Bir adımını esirgemen
Yüreğimi yıllarca gurbet eyledi.

Aşkın bana kader yazılmış,
Kaderim sana çile…
Ama bil ki yâr,
Her çilenin sonunda sen varsın diye
Razıyım alamadığım nefese bile.

Sözlerinde gizli bir cennet aradım,
Gözlerinde kaybolduğum bir yol…
Ne bulduysam senin adınla buldum,
Ne yitirdiysem senin yokluğunla yitirdim.

Ve işte şimdi…
Bu uzun, bu suskun, bu kanayan yolun sonunda
Bir kez daha uzatırım ellerimi:
Boş değil, dolu değil,
Sadece sana muhtaç…

Bu yüreğin son sözü değil bu,
İlk duası da değil…
Ama en içten feryadı şudur:
Senden başka kimseye el açmam yâr;
Benim dilenciliğim sadece aşkınadır.

Ve bu sevdanın mühür taşını
Usulca bırakırım dizlerinin dibine:

Kul Ortak der ki yâr:
Bu gönlün en büyük yoksulluğu da,
En büyük zenginliği de sensin.

KUL ORTAK