Bir demet gül Şiiri - Sami Yalçınkaya

Bir demet gül veremedim sana,
Al,ateş kırmızı aşkın adı,
Goncaları bir bebeğin aguları

Bir çiçek deremedim sana,
İmkansızlığın derin sancısı
Başkalarının hoyrat hediyelerine bakakalışı.

Papatya baharı yaşatamadım sana
Ne de gelincik tarlası
Her seferinde yaşadığım
Vuslat değil firakın acı tokadı.

Gönül dolusu karanfiller
Dudaktan kalbe
Kifayetsiz bilirim kudretim bir demet güle
Kandan damlalar akıtıyorum
Her geçen güne,geceye.

Biliyorum bir gün öldürecek hasretin hazanı
Sarı sapsarı solan bir çiçeğin gölgesinde,
Kimsesiz,yetim,çaresiz
Tükenmişliğin pençesinde.