Bir top gibi yuvarlanıyor zaman,
sessizce çocukluğumun peşinden.
Gülüşler, sokakların en unutulmaz ezgisiydi;
her köşe başında yankılanan bir masal gibi.
Bir salıncak gibi yükseliyor hayallerim,
cıngıl cıngıl seslerin rüzgârında.
Tebeşir izleri kaldı hatıra duvarlarında;
renkleri solsa da kokusu hâlâ burnumda.
Koşarken unuturduk acılarımızı,
biz de onlarla unuttuk zamanın yükünü.
Bir göz kırpışı kadar kısa,
ama ömrün en uzun mevsimiydi.
Çamurlu elleriyle dokundular hayata,
kirli dünyaları kahkahalarla tertemiz yaptılar.
Sesleri, akşamın içinde dolanan bir ninniydi;
bir uçurtma gibi savruldular gökyüzüne,
ipleri hâlâ avuçlarımda.
Gözlerinde dünya değil,
bambaşka bir evren vardı oysa.
Bir düş gibi parçalandılar,
ama gülmeye devam ettiler.
Çocuklar;
bir sokak oyununun son kahkahası…
Bir düş gibi geçtiler içimden,
uyanmak istemiyorum.
Kalbim, onların gülüşüyle
hâlâ yeniden çarpıyor.
18/09/2025
00:59 #wahran
@demlenmisSiirler
(568)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 27.9.2025 00:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!