Bir Deli Öykü Şiiri - Mehmet Dokumacı

kavradı iki eliyle kocaman taşı
suya attı
bir kahkaha patlattı
ve beline kadar kuyuya sarktı deli

kahvehanesi
kasabı
-sahne kasabanın meydanı-
terzisi
bakkalı
kaldırımdan geçeni
çakkalı
delinin kahkahasına ülendi vesair akıllılar

'ulan deli' dediler, 'ne yapıyorsun? '
'kuyuda bir adam var' dedi deli
'sarı dişleri kirli
gülüyordu bana'

bir, ikii, üüüç!
meydandaki yekün akıllılar
koro halinde
ha ha ha!
'ulan deli' dediler
'o suda gördüğün sensin'

'olur mu? ' dedi deli
taş attım gülmesi kuyunun dibine battı
oysa bakın ben burdayım'

koro halinde
bir, ikii, üüç!
bir büyük kahkaha ki meydanda
ha ha hah!

üzüldü ağladı deli
ve yine ağlamaklı, dedi:
'kuyunun dibinde bir taş ve bir de adam var'

akıllı kalabalığın en cesur olanı keyifle acıdı deliye
soyundu daldı kuyuya sırf deli ağlamasın diye

bu üzere
birden fikir değiştirdi deli
ağlamaktan vazgeçti
yalnız kendi başına -koro yok-
üüç, ikiii, bir!
hah hah hah!
ritmik kahkaha dansı
zıpladı, zıpladı...

'ey akıllılar'dedi
'demedim mi size?
kuyunun dibinde benim attığım taş
ve yanında gülen bir adam var.'
kah ha hah!