Bir defter daha kapandı, gönül hânemden.
Hâtıralar bile silindi, hayâl sahnemden.
Bir zamanlar havadan dahi kapılan nemden,
Sitem yağmurundan bile dost ıslanmaz oldu.
Kime meyletmişsem ki hep aldım aynı dersi.
Hakkın murâdı değilse, inan ki çıkar tersi.
Mâdem kader giydirmiş bir hırka-i Üveysî.
Bizi bir kuru selâm, ey dost avutmaz oldu.
Kelebek kanadımda, kurşundan ağır yüküm. Dikenle kaplı yolum, düğümler büküm büküm. Gözüm yardım bekler, verilse semâdan hüküm. Acep hâli nedir diye, dost hiç sormaz oldu.
Yûnûs, sen yine kendine rağmen yerinde dur. Muhabbet mecâzdan hakîkata giden yoldur.
Pîrân der ki “Aslı ne ise o eder sudûr.
”Hatır kıran, kırılır, bu dost anlamaz oldu.
Aralık 2015
Üveysîilk: Bir kimsenin zâhiren görmediği kişi ya da kişilerden mânevî eğitim alması ve bu yolla meydana gelen tarikat anlamında tasavvuf terimi.
Pîrân: Pirler, büyükler, önderler
Sudûr: Meydana gelmek, hâsıl olmak, ortaya çıkmak
Kayıt Tarihi : 27.5.2021 18:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!