Bir Defa Şiiri - Bilal Bildik

Kimi sevecek olsam
Hep bir yanım yandı
Şimdi birini sevecek
Bir yanım kalmadı
Her sevda içimi yaktı
Hep bir gözyaşı vardı
Kime değer versem
Kime inansam
Kime güvensem
Sonunda yarı yolda bıraktı
Bana mutluluklar hep fazla gelmişti
Bu defa dediğim her defasında
Herşey koca bir yalan oldu
Gönül her defasında kaça parçalandı
Her bir parçası bana bir anı kaldı

Bir defa da olsun istedim
Belki bende gülerdim
Bu acımasız hayatımın bir parçasında
Kıyamadıklarımın kıydığı oldum
Bir gülüşüne doyamadıklarım
Bana bir gülüşü çok gördü
Hayat bir defa yanıltsa beni
Çok görmese bir avuç mutluluğu
Neyi eksilirdi ki
Beni seven dikenime katlanamadı
Gerçekler bu kadar yakınken
Hep bir adım yaklaşırken
Neden bana kalan hep hayaller oldu
Beni taşımak bu kadar zor muydu
Yüzümde iki çiçek vardı oda soldu

Herkes yakışanı ile yaşarmış
Bana kalan yine yalnızlık oldu
Elimi tam uzatıp tutacağım an
Yine elim havada kaldı
Herkesi kendin gibi görmek
Kendin gibi hissetmek
Ona içini açmak
Ona herşeyini dökmek
Ve her an onu yaşamak
İlk ve son hatam değildi
Ben ders almayanıydım bu hayatın
Ben arkadan bakanıydım
Ben herşeyi verip kendimden
Birşeysiz kalanıydım her ayrılığın
Bir defa olsun derken, bu defada olmadı yine

Hiç kimsenin kimsesi olamadım
Şimdi bir ben kaldım yine kendime
Buğulu gözler, kırık bir kalp
Birde uykusuz geceler kaldı
Sevmek bana göre değildi
Sevilmeye ise tam bir yabancıydım
Bir defayı bana çok gördüler
İnsan daha ne verebilirdi ki
Nasıl koşabilirdi ki kendini unuturcasına
Nasıl memnun ederim diye düşünürken
Yüz üstü yere düşüp kalanı oldum yine
Artık herkes kendiyle baş başa
Uzaktan bakmakla yetinecek
Gurur galip gelecek bize
Bir defa bile çok geldi bana