Kök vereceksen bir yere, önce kendine ver,
Ne bir insana, ne bir eşyaya yaslan tüm ağırlığınla.
Gölgen bile güneşe göre şekil değiştirirken,
Sen sabit kalmaya çalışma,
Rüzgarla savrul, ama savrulduğunu bilerek…
Kelimelerin bazen eksik kalır,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta