Bir Damla Gözyaşı Şiiri - Karanlık Şair

BİR DAMLA GÖZYAŞI

Bu gece sana içimi dökmek istedim…
Kelimelerim titriyor, satırlarım ağlıyor…
Sanki kalem bile yüreğimdeki acıya dayanamıyor.

Biliyor musun, bir damla gözyaşı bazen koca bir ömrün yükünü taşır.
Benim gözlerimden süzülen o damla…
Çocukluğumdan kalan yaraları,
Yarım kalan hayalleri,
Kırılan dostlukları,
Gecelerin içinde boğulan çığlıkları anlattı.

Ah, kimse bilmez…
Kimse görmez içimdeki fırtınayı…
Herkes güler yüzümü görür,
Kimse kalbimin ne kadar parçalandığını bilmez.
Oysa ben her gün biraz daha eksiliyorum,
Her gece biraz daha yalnızlaşıyorum…

Bir damla gözyaşı düştü defterimin köşesine…
Belki de bu mektubun en gerçek imzası odur.
Çünkü kalem yazar ama gözyaşı anlatır,
Acıyı kelimelerden bile daha iyi taşır.

Biliyor musun, artık konuşmaktan da yoruldum.
Kimse duymuyor,
Kimse anlamıyor…
Sanki sesim bile boğazımda ölüyor.

Bazen düşünüyorum,
Belki de bu dünyada en çok seven bile
En sonunda yalnız kalıyor.
Çünkü insanlar hep gider,
Hatıralar bile zamanla silinir,
Ama gözyaşları…
Onlar unutmaz.

Eğer bir gün biri bu satırları bulursa,
Bilsin ki ben sadece sevilmek istedim…
Ama olmadı.
Ve en sonunda bir damla gözyaşıma sığdırdım bütün hayatımı…