Susadım ki, ne susamak
bırak dudağımı, damağımı,
damarlarım yüreğim kurudu.
şırıltısına bile hasretim,
hele bir görsem ya uzaktan,
içmesem de yeter
kurumuşluğum geçecek hafiften...
doğada 'saklı' dere yatakları,
bir damla için gözler olduğum
çatı saçaklarını,
kurumuşuğumun kurtuluşu...
susamak...
hem de ne susamak...
Kayıt Tarihi : 7.6.2004 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)